Volgens informatie van de schenkster werd het bankje door haar grootmoeder gebruikt bij Winti rituelen.

Zo'n houten bankje, kwakwabangi, wordt dan met twee houten stokken bespeeld als een sterk ritmisch instrument tijdens een Winti-pré (dansritueel) om de goden en geesten op te roepen. Het is net als een orgel of een koor een instrument om een gevoel op te wekken waarmee de persoon zich in hogere sferen begeeft.

Het bankje is ook een typerend voorwerp dat alleen vervaardigd wordt door de Marron-mannen vanwege het bijzondere houtsnijwerk (zie inventarisnummer 237-2) . De motieven in de houtsnijwerken hebben elk een eigen betekenis. Wanneer een Marron-man zijn volwassenheid wil tonen, moet hij deze techniek beheersen om zijn toekomstige vrouw te voorzien van een prachtige uitzet. De kwakwabangi of het bankje is versierd met symbolen en deze symbolen zijn weer terug te vinden in de natuur of dierenrijk. Bepaalde symbolen vertellen een verhaal, waardoor het bankje alleen door zijn eigenaar gebruikt mag worden anders wordt de persoon gestraft door de bosgeest.

In de beginjaren - rond 1765 - van het bekeren van de slaven tot het Christendom werd, door de Evangelische Broedergemeenschap, de kwakwabangi als verafgoding gezien want volgens het evangelie is er maar één God. Omdat de Winti religie meerdere goden en geesten kent, was het geen enkele probleem voor de slaven om nog een god te eren, maar voor de Evangelische Broeders moesten de bankjes vernietigd worden. De slaven werd verteld dat, als zij dat niet deden zij vervloekt zouden worden maar niets hielp.